Ignace Cami’s werk vertrekt vanuit een onderzoek naar het begrip ‘identiteit’ en wat dit kan inhouden. 

Dit Belgische, vaak Vlaamse, vertrekpunt fungeert voornamelijk als inspiratiebron en leidt tot autonome en universele werken in zeer uiteenlopende media. In zijn werk komen Belgische mythes en tradities in rechtstreeks contact met het heden waarin zij niet langer een functioneel doel dienen. Ook andere uitingensvormen van cultuur en erfgoed komen aan bod. Zo creëert hij vaak spanning door het combineren van symbolen of politieke geschiedenis met huiselijkheid of exotiek.

Surrealisme, dualiteit, identiteit, humor en symboliek vinden allen hun weg naar zijn werk.